🔻قالَ امیرالمومنین ( ع) فى دُعاء اسْتَسْقى بِهِ:

《اللّهُمَّ اسْقِنا ذُلُلَ السَّحابِ دُونَ صِعابِها》

امام على(ع) در دعايى كه در آن طلب باران نمود، فرمود:

خداوندا، ما را با ابرهاى رام و آرام سيراب كن، نه ابرهاى سركش و پر خطر.

[نهج البلاغه، حکمت ۴۷۳]


🔹️سید رضی که خود گردآورنده نهج البلاغه است ، این جمله نورانی امام علی(ع) اینگونه تبیین نموده:

اين سخن حضرت امیر(ع) عجيب رساست، امام (ع) ابرهاى داراى رعد و برق و طوفان و صاعقه را به شتران سركشى تشبیه نموده كه بار را از پشت خود مى‌اندازند و سوارخود را به زمين مى‌زند، برخلاف ابرهاى سودمند .

 

🔰پ.ن؛ امام علی (ع) ابری را عذاب معرفی نموده که در آسمان منشاء برق و آتش و ... شود .
پس اگر باران ؛ با آرامی و بدون صاعقه های خانمان سوز و آتش های جهنم ساز به سطح زمین برسد ، این رحمت الهی است. حال اگر در سطح زمین منجر به سیل و سیلاب های مخرب شود ، در اینجاست که باید منشاء تخریب و یا نقصان را ، در رفتار آدمیانی جستجوی کرد که بارانی که رحمت الهی است ، به عذاب تبدیل کرده اند  ! 

هوالودود

#هادی_سروش

در این موضوع مطالب دیگری تقدیم خواهد شد. انشاءالله

https://telegram.me/sorooshmarefat