نسیم "معرفت حسینی"

       بر"محبت حسینی"(۱)

   مقدمه :

 حسین (ع)، نیاز امروز و فردای ما

==========

آنچه در ذیل تقدیمتان میشود فشرده سخنرانی استادشیخ هادی سروش است که در طلیعه ماه پرحزن محرم در جلسه صبح جمعه هیئت انصارالمهدی که در منطقه غرب تهرا ن "جنت آباد "برقرار شد، میباشد که مطالب ایشان بعنوان مقدمه ای برای آغاز معرفتی این ماه که ایام عزاداری است ،میباشد .

نیازمندی  و پیچیدگی زندگی  انسان

۱) اصل اصیل قرآنی در مرحله نخست نیازمندی انسان است : "یاایهاالناس انتم الفقراء الی الله "

۲) اصل دوم قرآنی بعداز ثبوت اصل فقر و نیاز انسان ، این است که همین آدمی با همه فقرش در پیچیده ای از مشقات و ناملایمات خلق شده  که آن را خدای سبحان در سوره بلد  اشارت فرمود : " لقد خلقناالانسان فی کبد" که "کبد" همان رنج و درد است . جالب در این کریمه این است که این حقیقت را خدا بعداز دو قسم بیان کرده و آن دو قسم الهی یکی قسم به "شهر مکه" است و دیگری قسم به "پدر و فرزندی"که در این شهر بوده اند که طبق روایات ما حضرت ابراهیم و اسماعیل است .

ذکر این نکته در این مقام خالی از لطف نیست که طبق همین آیات اگر شهر مکه مورد قسم حضرت اوست بخاطر وجود مبارک پیامبر عزیز عالم اسلام است لذا فرمود : " وانت حل بهذا البلد" واز همین جاست که امام سجاد(ع) در جمع انبوه مردان بنی امیه و دشمنان اهل البیت (ع) در مسجد اموی شام خود را فرزند صاحب مکه و منی معرفی کرد(بحار۴۵/ ۱۳۷)  وقبل از ایشان، امام مجتبی خود را برای معاویه چنین معرفی نموده بود (بحار۴۳/۳۳۱)چراکه  بقول امیرالمومنین(ع) در نهج البلاغه،" بیت الحرام" بدون انسان کامل و امام معصوم (ع) سنگ و خشتی بیش نیست که نیست (خطبه۱۹۲  )

انسان همواره نیازمند منجی است

باتوجه این مقدمات قرآنی شکی نیست که انسان همواره نیازمند منجی است و قرآن شریف هم در آیات متعددی متوجه رفع این نیاز عمیق انسانها بوده و گاهی مارا اشارت به "وسیله " فرموده  (سوره مائده / ۳۵) و گاه دیگر به استغفار (سوره نوح/۱۰)وگاهی هم "انابه "  (سوره زمر  / ۵۴)و مانند ان .

منجی امت اسلام

در ذیل حدیث نورانی که در بحارالانوار (جلد۲۸/صفحه ۳۹)علامه مجلسی(ره) است از قول حضرت خاتم المرسلین (ص) :

"امام  حسین (ع) غیاث المستغیثین و سیدشباب اهل الجنة و باب نجاة الامة " است . 

دنیائی از معارف از این کلمه است "باب نجاة الامة"  

"باب نجاة الامة"

حضرت اباعبدالله "باب" است یعنی درب ورودی است وپس استقلالی از خود در قبال ذات حضرت احدیت ندارد 

 و ثانیا این درب ،درب نجات است نه درب سقوط و مهلکه که" من تمسک به نجی"

و ثالثا این درب به روی همه وهمه امت اسلام باز است ،تاچه کسی سعادت بهرمندی از آن داشته  باشد ؟

به این حدیث نورانی دل دهید تا چگونگی نجات متمسکان به این فیض جاری الهی را بیابیم ، فردی در زمان رسول معظم اسلام (ص) مرتکب خطائی شد ومنتظر وسیله بود تا مورد عفو قرار گیرد که روزی دید پیامبر در حالیکه امام حسین را بدوش مبارک دارد از مسیری گذر میفرماید، فرصت رامغتنم شمرد و آمد جلو و گفت :خدایا مرا در پناه حسین(ع) قرار ده و ببخش ....که آیه ۶۴ سوره نساء نازل شد : لو انهم اذ ظلموا انفسهم وجائوک ....... ونیجه ان شد که بسبب استغفار پیامبر  مورد رحمت الهی قرار گرفت .