🔰همراهی معرفتی با حجاج - ۸ 

✍هادی سروش

💠 عید تان مبارک و حج تان قبول 

حاجیان عزیز ؛  
میدانی چقدر حضورتان در منا ؛ و انجام مناسک مربوطه از وقوف و رمی و قربانی و نهایتا عیدتان مهم است ؟

استاد شهید مطهری میگوید :
"اگر همه جهان اسلام در روز دهم ، عید قربان میگیرند ، در راستای عید قربان شماست."

به نظرم‌؛
بله شما صاحب اصلی عیدقربان هستید و ما به عید شما ، عید گرفته ایم.
درست مانند نوجوانی که جشن تکلیف که میگیرد ؛ همگان در پناه شادی و ارتقاء روحی او ، به جشن نشسته اند.

قدر خود را بدانید و از این "وقوف و اعمالش" بشدت مراقبت کنید و همیشه با آن ، روح تان را تر و تازه کنید و ارتقاء ببخشید .

یکم :
شما "میهمان" خدا و مورد "نداء" خدا قرار گرفتید.
از این ببعد هرگاه به این نداء فکر میکنید ، خستگی عبادت از جان شما مرخص ، و طراوت حاصل تان میشود که همین معنا در روایت امام صادق(ع) آمده :
"لَذَّهُ ما فِى النِّداءِ اَزالَ تَعَبَ الْعِبادَهِ وَ الْعَناءِ" .

دوم :
طبق مستندات روایائی شیعه ، خصوصا آنچه مرحوم صدوق در کتاب کمال الدین نقل کرده ؛ 
امام زمان (ع) در این سه روز در منا تشریف دارند و شاید در یکی از چادرهای مجاور شما و شاید در دورترین نقطه سرزمین منا و شاید ....
گرچه خسته اید و هوا گرم است و ضیق مکان دارید ، اما در ایام و شب هایی که در منا هستید ، در لحظاتی بیرون از چادر به گمشده ما و شما که همه وجودمان از صدقه سر اوست ، تامل کنید. و با او در خفای دل تان زمزمه ای عاشقانه والبته درحالتی شرمسارانه ، داشته باشید . 
مطمئن باشید که ؛
"او میشنود ، و او جواب خواهد داد" . 

سوم : 
در روایات برای وقوف در منا ؛ ذکر و دعای خاصی نیامده .
شاید بدین جهت است که آنجا جای "تفکر" است و بس.
فکر کنید ؛ 
فکر کنید در محبتهای خدا ، 
فکرکنید در نعمت های اعطائیش از نان و آب و بلکه بالاترش ؛ آبروئی که او کرامت فرموده. 
و بالاتر نعمت "ولایت اهلبیت".
فکر کنید ؛ در معاد و در باب محشر که به سرزمین منا بسیار مشابهت دارد..
فکرکنید به رسول الله و ائمه (ع) که روح منورشان از یک مبداء نورانی و عرشی برای هدایت من و شما به زمین آمدند ، و در این مسیر چه زحمتها و چه رنجها و چه اسماعیل ها قربانی کردند!!!
فکر کنید ؛
که باید از دوران مناسک حج استفاده کرد و تعلقات و دلبستگی ها را ، از اعماق  دل بیرون کشید.

این جملات دکتر شریعتی را ببینید؛
《 اکنون، ابراهیمی، و اسماعیلت را به قربانگاه آورده‌ای. اسماعیل توکیست و چیست؟ مقامت؟ آبرویت؟ شغلت؟ پولت؟ خانه‌ات؟ باغت؟ اتومبیلت؟ خانواده‌ات؟ علمت؟ درجه‌ات؟ هنرت؟ روحانیتت؟ لباست؟ نامت؟ نشانت؟ جانت؟ جوانیت؟ زیبایی‌ات؟ و ….  من چه می‌دانم؟ این را باید خود بدانی و خدایت. آنچه تو را در راه ایمان ضعیف می‌کند، آنچه تو را در راه مسئولیت به تردید می افکند،آنچه دلبستگی‌اش نمی‌گذارد تا پیام حق را بشنوی و حقیقت را اعتراف کنی، آنچه تو را به توجیه و تاویل‌های مصلحت‌جویانه و … به فرار می‌کشاند و عشق به او کور و کر میکند ، اسماعیل تو است! 》

کندَن تعلقات و وابستگی ها در این چند روز ، در آن موطن مقدس ، راحتر و سریع تر است .

https://telegram.me/soroushmarefat