انسان بنای باعظمت الهی
لیلةالقدر۱۹و ۲۱رمضان در ورامین
پیامبر اعظم (ص):الانسان بنیان الله وملعون من هدم بنیانه .
"شخصیت روحی انسان ساختار وساختمان الهی است وملعون کسی است که آنرا تخریب کند"
عجبا که وجود ما بنای الهی است وتوجه نداریم که باآن چه ها کرده ایم؟
خدای متعال دراین بنای باعظمتش که نام او را خلیفةالله(بقره۲۸) گذاشته سه نیروی اختصاصیی قرار داه که عبارت است از: عقل وآگاهی، اراده، محبت .
چرا برخی از آدمیان این سه هدیه خدائی را، نابود میکنند؟
آیا برای جهالت وتعطیلی عقل نشانه ای روشن تر ازاین داریم که آدمی راهی غیراز صراط مستقیم را انتخاب کرده و برآن اصرار هم نماید؟! مثل گناه بزرگ ربا خوری و....
آیا برای انسانی که دروغ میگوید وفرشتگان رااز خود بی زار میکند نشانه ای غیر از به تباه بردن همت واراده میشناسید؟ بله بسبب بی ارادگی انسان است که از مسیر صداقت بیرون میرودودر دام فریبکاری وتقلب وخلاف می افتدویا یا انبوهی از اعمال صالحه را بدون اخلاص تحویل میدهد ومیپنداردکه دراعلی علیین سکنا خواهدداشت !.
همانطوریکه بسیاری از معاصی اجتماعی زیر سر عاری وخالی شدن انسان از گنجیه محبت است . آنکه بآسانی دست در مال دیگری میبردیاغیبت میکند یا تهمت میزند ویا تخریب چهره دیگران راهنر خود میداند!.راز گناهش این است که دل او دیگر دل نیست، بلکه بتعبیر قرآن (بقره۷۴)اینچنین دلی سنگ است لذا نه باکسی انس دارد ونه کسی را دوست داردوهرکه بااو مواجه شود غیر از سختی چیزی از او نمی بیند!
عزیزان بااین تحلیلی که شنیدیدپس بخدا بدهکار شدیم ،چراکه سرمایه خدادادی (عقل،اراده،محبت)را تباه کردیم و آلوده به گناه شدیم!!!
جوانان عزیزم و پیران آبرومند محفل قدر، یکوقت به عباداتمان دلخوش نباشیم که در سوره مائده آیه ۲۸ فرمود:"اعمال متقیان قبول است ".
بیآئیم در شب قدر فکر کنیم با این بدهکاری جانسوزکه به منعم و مولایمان داریم درقبالش ،چه داریم ؟
بله دو نعمت عظیم داریم: یکی توبه ودیگری توسل .
توبه آن گوهری است که انسان را پاک میکند.
و توسل به أولیای الهی نیزنعمتی است که در دنیا وآخرت کارسازاست خصوصا توسل به صاحب نام این شبها حضرت امیر (ع) .
شب ۲۱لیلةالقدر رمضان
براساس سخن ما در شب ۱۹انسان ساختمان الهی است وبتعبیر پیامبر کسی که آنرا تخریب کند مورد لعن خداست .
همه موجودات مخلوق الهی هستند امادر این میان انسان مخلوقی است که غیر از اینکه ساختار خداست بلکه بالاتر ساختمان اوست، وصدالبته نه ساختمان جسم انسان که ساخنمان همه موجودات ازاوست، بلکه ساختمان روح انسان که بنیان الهی است ،همانکه مورد نفخه الهی قرارگرفته، و دردوجای قرآن فرمود :نفخت من روحی"(حجر۲۹وص۷۲). وامام صادق (ع)اشاره بهمین جنبه معنوی انسان داشته که فرمود:" قلب حرم خداست ودرحرم اوکسی اسکان مدهید" پس باور کنیم که حقیقت هستی ما ساختمان و بنای الهی است .
انسان گنهکار قطعا دست به تخریب این بنیان خدائی برده وباید درمثل چنین شبی جبران کند .
دوستان اگر بااین روح تخریب شده وجان معصیت کار وارد برزخ شویم وای بحالمان!! حتما شنیده اید که "شفاعت"مربوط به آخرت است بدلیل این حدیث امام صادق(ع)"اخاف علیکم من برزخکم"یعنی"من نسبت به شما شیعیان از قیامتتان خوفی ندارم چون مورد شفاعت ما خواهیدبودولی از عالم قبروبرزخ شما نگرانم" .
راه نجات در توبه است ونقطه امید در توبه اتکاءبه رحمت الهی است .
طبق آیه ۱۱۸سوره توبه"لاملجاءمن الله الاالیه"فقط وفقط "پناه" اوست واوست.
رحمت الهی را در آیه ۵۴انعام ببینید که خدا به پیامبررحمتش میفرماید:" به مؤمنین بگو: سلام علیکم خدایتان برخود رحمت ومحبت بشما بندگان راواجب کرده ،هرآنکه عمل زشتی انجام داده وبعد توبه کندوبه اصلاح آنچه خراب کرده بپردازد ،خدا غفور ورحیم است ."
مهمترین وبارزترین مصداق رحمت بی پایان الهی حضرات ائمه معصومین(ع) هستند ،که حضرت امیرالمؤمنین جایگاه ویژه ای دارد . بله ابن عباس میگوید:دیدم وشنیدم رسول خدا(ص)در سجده خود خدا را بحق علی(ع) قسم میداد.